Engelliler ve kentsel zorluklar

Hepimizin içinde yaşadığı şu koskoca metropolümüzün özellikle, yoğun caddelerini yada geçiş noktalarını kullanırken, yani oralarda araç değişikliği yaparken, karşımıza çıkan her inişli çıkışlı aşamada hoplayıp zıplamaya alışamayışımıza karşın, hala atlanılarak sürdürülebilen standart eksikliğimizden kaynaklı proje tercihlerine yönelebilen, yetersiz uzman ekiplerle doluşturulmuş bir kadro anlayışlı belediyecilik bakışı, içler acısı bir şekilde İstanbul'a kefen biçmeyi sürdürüyor mu olacak?

Şimdi her ne kadar onlarında düşünüldüğüne yer yer (sanki uygunsuz makyajlamalarla yapılıyormuşcasına) bazı projelerde rastlanabilse de, yıllardır hep başka öncelikler yüzünden engelli vatandaşlarımızda çarpık proje zihniyetinden nasibini alıyor oldu.

Belki artık, bu bütünsel bakış gerektiren yönlerinde olduğu kavranıldı ve zorunluluk gereği olduğu birazcık anlaşıldı ve böyle yavaş yavaşta olsa, onlara da sahip çıkabilecek bir anlayışa erişmek mümkün olabilecek.

Gerçi yine de kendimi bu kadar zorlasamda çok umutlu olamıyorum, çünkü bir iki gelişmeye kanmak hep hatalı olmuştur, bu kaotik düzende.. En azından benim böyle gözükmemi engelleyen bir şeyler var hala.. örneğin son zamanlarda yaşanılan başka ilginç bir örneği hiç unutamıyorum sanırım:

O da Sarıyerdeki Görme Engelliler (eskiyen halk tabiriyle Körler) Okulu arsasının sanırım değeri yüzünden taşınmak istenmesi süreci hakkındaki bir habere temasım:

• Orada yıllardır sürdürülen yaşamların bir çırpıda hiçe sayılabilişi....
• Ne kadar garip ve utanç verici bir kültür ayıbıydı bu da ...
• Ayrıntılarını tam olarak izleyemesem de..
• Böyle bir geçmiş istemiyorum,
• İstanbul'da..